Afgelopen weekend zijn we nogmaals naar Zur Quelle in Nistertal geweest. Het vertrek was al om 8.00 uur omdat we de eerste dag ruim 400 km. af moesten leggen. Iedereen was mooi op tijd en zo konden we eens op tijd vertrekken.
Het eerste stuk was nou niet het meest mooie stuk van de route, maar via o.a. Veendam, Emmen en Nordhorn (waar we Jacco kwijt zijn geraakt) kwamen we na 3 uur rijden in Dorsten aan. Dit was het beginpunt van de mooie route verder naar Nistertal.

Het enige wat je dan nog moet doen is gewoon de route volgen en genieten van het weer, de omgeving en de mooie wegen. Helaas liep het niet zo, en waren we al snel de geplande route “kwijt”…… Toen we achtereenvolgens door het centrum van Gelsenkirchen gereden waren en Bochum inreden hadden we het wel gehad. Even tijd voor een pizza en een grondige blik op de route. Via een stukje snelweg in rap tempo naar Dortmund waar we de route weer oppikten.

Dit was beter te rijden, kleine bochtige weggetjes en heuvels en mooi weer! De tijd vloog voorbij en na een stoppie bij een of ander meertje kwamen we iets na zevenen aan bij Zur Quelle. De motoren konden we stallen in de motorparking en het bier smaakte prima 😉

Omdat onze slaapplaatsen een einde verderop waren besloten we eerst maar een hapje te gaan eten, want honger hadden we inmiddels wel. Verlekkerd zaten we op de menukaart al de juiste snitzel uit te zoeken toen we hoorden dat we het moesten doen met het lopend buffet. Gelukkig smaakte dat ook prima en met nog een paar biertjes erbij kon het ons niets meer schelen.
Van der wirt kregen we nog een paar mooie routes die we zaterdag konden rijden. Met de motorkleding nog aan en de bepakking onder de arm zochten we onze bedjes op……

De volgende ochtend direct maar weer dezelfde motorkleding aan en op naar het ontbijt. Dit was prima verzorgd en we lieten het ons dan ook lekker smaken. Daarna op de motor om lekker te gaan rijden. Deze keer niet richting Koblenz en Cochem maar richting noorden. Mooie stopjes in Braunfels en Marburg met wederom italiaans op het menu. Daarna door richting Winterberg en Altastenberg om de omgeving wat te verkennen voor de Sauerkrautrit volgende maand. Verder onderweg nog aardig filmopnames gemaakt tijdens het rijden!

Na wederom een lange dag rijden waren we rond etenstijd bij Zur Quelle. Deze keer geen spare-ribs maar snitzel(tjes) bij het lopend buffet.

De tweede opzijrit is geweest. De eerste rit, 13 juni, was met 4 vrouwen (+een restje echte mannen), waaronder ik mij zeer gesteund voelde. Na een extra rijles van anderhalf uur was ik er helemaal klaar voor. Verzamelen om 10.00 uur en vertrekken rondom 11.15 uur, tja je merkt gelijk dat je met vrouwen op pad gaat, ook gezelligheid speelt natuurlijk een rol. Deze rit verliep super. Na een dagje rijden voel je je zowaar een echte stoere meid.

Enthousiast als ik was, gelijk maar weer een rit op 4 juli georganiseerd met als regieassistent mijn man Alexander. Alleen 3 van de 4 vrouwen waren op vakantie, zodat er alleen nog maar echte mannen en een echte vrouw zich aanmelden.
Weer afgesproken om 10.00 uur in Onnen. Als eerste kwam Harry aangescheurd…de eerste zenuwen kwamen, niet veel later kwamen Bart en Annelies, zeeeer ervaren en goede motorrijders. Bart had zelfs onlangs twee weken met motor de haarspeldbochten te Frankrijk overwonnen. Om mezelf wat op te porren en niet toch voor een gezellig dagje thuis te kiezen, sprak ik mijzelf monter toe dat ik deze dag veel zou leren van deze voorbeelden.
Om 11.00 uur vertrokken wij (tja, nog steeds vrouwen aanwezig en Annelies moest zowaar nog een scherm geplaatst hebben, ..mannen zijn errug handig om mee te nemen..) richting Peize. Na een uur rijden werd het lijf wat soepeler en had ik de ‘swoeng’ van de vorige rit weer te pakken. Het zijn nog geen wheelies, maar door deze tweede rit, ben ik al aardig op weg richting ‘circuitrijdster’(ha,ha)

Bochten zijn nog leerpunten, maar ik ga al aardig met de knie richting de grond (ahum).
Het leren pak van Annelies was ook helemaal te gek, lekker roze en koel zo’n ‘open kruis’. He Annelies, ik denk dat ik de broek in het zwart ga kopen (even een vrouwenpraatje..)
Na een overheerlijke lunch in Noordpolderzijl (na wat wachtwerk en discussies over wie we nu met Dereck Ogilvy en Gordon Ramsey bedoelden.) vertrokken we langzamerhand richting kaap Hoorn te Groningen, waar Annelies, Alexander en ik een afsluitend drankje tot ons namen. Harry en Bart waren intussen huiswaarts gegaan.

De derde opzijrit komt eraan!

5000 kilometer in 14 dagen, dan klinkt leuk en dat is het ook!

De eerste dag over de snelweg naar het begin van de route des Grandes Alpes. Niet zo leuk maar wel zo handig. Van daaruit in 3 dagen slingeren over en door de alpen, en alle passen waren open. Zo hebben we o.a. de Col de l’iseran, Col du Galibier en de Col d’izoard beklommen. Tussenstops hadden we in Val d’Isere en Barcelonette. Na deze enerverende dagen lekker uitrusten aan de middellandse zee in Menton.

Toen op naar Italië met mooi weer, pizza’s en ijs. Nou het mooie weer was er zeker……
Via een mooie route wilden we naar Modena rijden, maar al snel bleek dat dat niet de beste optie was. Het was namelijk redelijk warm, en om dan op een motor stapvoets door allerlei mooie plaatjes te rijden was niet zo handig. Dus toch maar snel de tolweg gekozen richting Modena. Daar snel een hotel gezocht op op naar HET terras met een lekker biertje erbij.

De volgende dag even rustig aan een klein stukje toeren naar Maranello in spijkerbroek en tshirt. Even wat foto’s geschoten in het Ferrari-museum en via via weer terug naar het ons hotel. Omdat het in en rond Modena toch wel erg warm was besloten we dit gedeelte van Italië voor gezien te houden en hogerop in de Dolomieten wat verkoeling te zoeken.

Wederom over de snelweg naar het noorden waar we bij het Garda meer verder gingen via kleine weggetjes. De Dolomieten lagen er mooi bij het de volgende 2 dagen hebben we wederom de nodige passen beklommen, oa. de passo di Stelvio met sneeuw op de top. Ons basiskamp hadden we in Merano gevonden, een mooie stad met een prima hotel.

Tot slot nog naar Duitsland, naar Ingolstad om precies te zijn, het hart van AUDI. De rit ernaar toe was er een om snel te vergeten, het bleef namelijk maar regenen en daar zijn de meeste pakken/laarzen/handschoenen toch niet op berekend. Eenmaal op de plaats van bestemming was het gelukkig droog en konden we een onderkomen zoeken waar ze ook echte Duitse schnitzels serveerden!

Van Ingolstad naar Rotterdam en Groningen was in 1 dag te doen, en Jacco besloot dan ook om dat maar te doen. Bart had andere plannen en wilde nog even kijken in Altastenberg en Winterberg voor de Sauerkrautrit die in september op het programma stond. Dus namen we afscheid in Ingolstad.

Dit rit naar Altastenberg was binnendoor en het werd gelukkig warmer en warmer zodat uiteindelijk mijn handschoenen ook droog waren. Een tussenstop bij Zur Quelle was tevergeefs want ze waren nog niet open. Rond etenstijd een hotel gevonden, lekker douchen en eten en slapen om de laatste etappe fris te beginnen.

Had een mooie route geprogrammeerd voor de Garmin, en met wat muziek erbij was het prima rijden.