Afgelopen weekend zijn we met 5 man naar het Teutenburgerwald geweest.
De weersvoorspelling beloofde niet veel goeds, dus we waren op het ergste voorbereid.
Gelukkig begonnen we met droog weer, wel zo lekker. Mooi binnendoor via Zeegse, Rolde, Beilen en Aalden naar cafe Cornelis in Dalen. Helaas begon het vlak voor Dalen flink te regenen, dus toch maar even stoppen om de regenpakken aan te trekken. In Dalen hebben we dan ook lekker lang van de koffie en het gebak zitten genieten en hopen dat het droog werd.
Helaas was dat niet zo, dus maar weer flink ingepakt onze reis vervolgd. De route liep via Coevorden snel de grens over via Wietmarschen naar het motormuseum in Ibbenburen. Na daar even rondgekeken te hebben konden we dan eindelijk het eerste gedeelte van de Teutenburgerwald-route gaan rijden.
Al vrij snel reden we tussen de mais- en korenvelden over kleinere weggetjes, mooi tussen de verschillend dorpjes door. En je verwacht het niet, maar we zijn zelfs enkele haarspeldbochten tegengekomen. Na verschillende (tank)pauze’s kwamen we met een lekker avondzonnetje aan bij ons hotel in Minden aan de Weser. Even snel inchecken en daarna de stad in om lekker wat te eten bij de Indier.
Zondag begon met een lekker ontbijtje en droog weer. Daarna de motoren volpakken en vol gas de garage uit! Als eerste gingen we naar het Kaiser-Wilhelm denkmal wat we ‘s avonds al mooi verlicht op een bergtop hadden zien staan. Daarna door naar het volgende denkmal, die van Herman. Hier waren we in 2004 ook al eens met Sterrit geweest, leuk om nog eens te bezoeken.
Na de koffie met het gebak vervolgden we onze reis om de Teutenburgerwald-route weer verder te rijden. Maar we moesten eerst nog wel een stukje toeren om bij de route te komen. Aan het eind kruisten we de 30 al een paar keer, waarna Alexander en Francis besloten via de snelweg naar huis (en de kinderen) te gaan. De rest volgde de route, die toch wel de moeite waard was. Het stukje fietspad waar we opeens op reden liep dwars door het woud, en misschien was het maar goed dat de Aprilia’s er niet mee bij waren want we kregen nu al genoeg boze blikken…
Helaas begon het vlak voor de finishplaats Tecklenburg te regenen, en hebben we onze regenpakken maar weer aangetrokken. Via de 30 en 31 naar Emmen waar Hein ook naar vrouw en kinderen ging. Dus bleven Frank en Bart alleen over, maar de pizza’s smaakten ons desondanks prima.
